Hayatta kalan en eski işlemeler, MÖ 5. ve 3. yüzyıllar arasına tarihlenen İskit nakışlarıdır.Kabaca MS 330'dan 15. yüzyıla kadar, Bizans cömertçe altınla süslenmiş nakışlar üretti.T'ang hanedanından (MS 618-907) kalma eski Çin işlemeleri kazılmıştır, ancak günümüze ulaşan en ünlü Çin örnekleri, Ch'ing hanedanının (1644-1911/12) imparatorluk ipek cübbeleridir.Hindistan'da nakış da eski bir zanaattı, ancak Babür döneminden (1556'dan itibaren) çok sayıda örnek hayatta kaldı ve birçoğu Doğu Hindistan ticareti yoluyla 17. yüzyılın sonlarından 18. yüzyılın başlarına kadar Avrupa'ya ulaştı.Stilize bitki ve çiçek motifleri, özellikle çiçekli ağaç, İngiliz nakışını etkiledi.Hollanda Doğu Hint Adaları da 17. ve 18. yüzyıllarda ipek işlemeler üretti.İslami İran'da örnekler, canlı formları betimleme yasağımız nedeniyle, işlemelerin onlara ilham veren hayvan ve bitki şekillerinden stilizasyonla çok farklı geometrik desenler gösterdiği 16. ve 17. yüzyıllardan günümüze ulaşmıştır.18. yüzyılda bunlar yerini daha az şiddetli, ancak yine de resmi çiçeklere, yapraklara ve gövdelere bıraktı.18. ve 19. yüzyıllarda Resht adı verilen bir çeşit patchwork üretildi.20. yüzyılın ilk yarısında Ortadoğu işlerinden Ürdün'de yapılmış renkli bir köylü işlemesi vardır.Batı Türkistan'da 18. ve 19. yüzyıllarda kapaklarda parlak renklerde çiçek spreyleriyle Buhara çalışması yapılmıştır.16. yüzyıldan itibaren Türkiye, nar gibi stilize formlardan oluşan bir repertuarla altın ve renkli ipeklerden ayrıntılı işlemeler üretti ve sonunda lale motifi hakim oldu.18. ve 19. yüzyıllarda Yunan adaları, adadan adaya farklılık gösteren, Türk etkisini gösteren İyon adaları ve Scyros'taki birçok geometrik nakış desenini üretti.
17. ve 18. yüzyıl Kuzey Amerika'sındaki nakış, tasarımlar daha basit olmasına ve dikişler genellikle iplikten tasarruf etmek için değiştirilmiş olmasına rağmen, mürettebat çalışması gibi Avrupa becerilerini ve geleneklerini yansıtıyordu;örnekleyiciler, işlemeli resimler ve yas resimleri en popüler olanlardı.
19. yüzyılın başlarında, İngiltere ve Kuzey Amerika'daki hemen hemen tüm diğer nakış biçimlerinin yerini, Berlin yün işi olarak bilinen bir iğne işi aldı.Arts and Crafts hareketinden etkilenen daha sonraki bir moda, kaba, doğal renkli keten üzerine yapılan "sanatsal iğne işi", nakıştı.
Bir Britannica Premium aboneliği edinin ve özel içeriğe erişin.
Şimdi Abone Ol
Güney Amerika ülkeleri Hispanik nakıştan etkilenmiştir.Orta Amerika Kızılderilileri, gerçek tüyleri kullanarak tüy işi olarak bilinen bir tür nakış ürettiler ve Kuzey Amerika'nın bazı kabileleri, boyalı kirpi tüyleriyle derileri ve kabuğu işlemek için tüy işi geliştirdiler.
Nakış, Batı Afrika'nın savanlarında ve Kongo'da (Kinşasa) süsleme olarak da yaygın olarak kullanılır.
Çoğu çağdaş nakış işi, nakış yazılımıyla “sayısallaştırılmış” desenler kullanılarak bilgisayarlı bir nakış makinesiyle dikilir.Makine nakışında, farklı "dolgu" türleri bitmiş işe doku ve tasarım katar.Makine nakışı, iş gömleklerine veya ceketlerine, hediyelere ve takım kıyafetlerine logolar ve monogramlar eklemek ve ayrıca ev tekstili, perdeler ve geçmişin ayrıntılı el işlemelerini taklit eden dekoratör kumaşları süslemek için kullanılır.Pek çok kişi, şirketlerini tanıtmak için gömlek ve ceketlere yerleştirilen işlemeli logoları tercih ediyor.Evet, nakış hem stil, hem teknik hem de kullanım açısından çok yol kat etti.Ayrıca, popülaritesi onunla birlikte büyümeye devam ederken merakını koruyor gibi görünüyor.
Gönderim zamanı: 20 Şubat 2023